DE "IK BEN GEEN OMA-FASE" 👵
EEN ZINVOL ZONNIG LEVENTJE
Ik ben nog altijd dankbaar dat het me gelukt is om het verdriet van mijn onvervulde kinderwens in te passen in mijn leven. Dat verdriet mag er af en toe zijn, maar ik mag ook weer gelukkig zijn. Ik heb geleerd mijn leven aan te passen aan de situatie zoals hij is, een heleboel nieuwe wegen ingeslagen, en weer een fijn zinvol leven opgebouwd. De zon is weer opnieuw gaan schijnen.
So far so good! 😃👍🏻
BIJNA 50
Nu ben ik 49 jaar. Bijna 50. Om eerlijk te zijn vind ik 50 een vreselijk getal. Ik VOEL me nog helemaal geen 50! Zeven jaar geleden zaten we nog middenin het medisch traject. Toen was ik nog jong. Middenin een leeftijd waarin (bijna) iedere vrouw mama is, en nog jonge kinderen heeft. Nauwelijks 7 jaar later ben ik ineens "oud" en ga ik langzaamaan naar de "ik ben geen oma-fase" toe. Ik moet er serieus nog niet aan denken, maar goed. 🙄
DONKERE WOLKJES
De afgelopen maanden proberen er hier en daar wat donkere wolkjes zich door mijn zonnige leventje heen te proppen. Vooral wanneer ik even denk aan ouder dan 49 worden. Aan die "Ik ben geen oma-fase." Euhhh... aan kleinkinderen en zo. Enne... aan leeftijdsgenoten die het straks als onderwerp van gesprek voornamelijk over de kleinkinderen gaan hebben. Ik zie mijzelf in een flits soms wel eens stokoud in een seniorencomplex eenzaam voor het raam zitten. Waarbij ik me dan toch afvraag: "zou er dan nog iemand zijn die me op komt zoeken?" 😨
LAAT HET TOCH MAAR ZONNIG BLIJVEN
Stiekem willen deze donkere wolkjes in mijn achterhoofd graag een rol spelen, maar ik ga er toch op proberen te vertrouwen dat ik ook in die "ik ben geen oma-fase" straks weer een manier vind om daar mee om te gaan. Ik heb besloten dat die donkere wolkjes er af en toe mogen zijn, maar het zonnetje mag van mij zoveel mogelijk overheersen in mijn leven! ❤😏
Liefs, Mariska
