ALS JE ONGEWENST KINDERLOOS BLIJFT, GA JE OOK DOOR EEN ROUWPROCES 🌧
Ik hoor wel eens terug van lotgenoten dat reguliere hulpverleners niet altijd inzien dat je door een rouwproces gaat wanneer je ongewenst kinderloos blijft. Soms denkt men dat de persoon in kwestie depressief is, en wordt het rouwproces hierin niet herkend. Dat de buitenwereld om je heen niet door heeft dat je in de rouw bent, is nog enigszins te begrijpen. We zijn tenslotte (nog steeds) niet allemaal bekend met wat rouw nu eigenlijk betekent. Wèl vind ik het erg jammer dat binnen de hulpverlening blijvende ongewenste kinderloosheid dus niet altijd wordt gezien of herkend als een ingrijpende gebeurtenis waarna een rouwproces volgt.
Het kwartje ging bij mij ook pas vallen nadat Bob en ik al maanden waren uitbehandeld. Ik volgde de training "Psychosociale begeleiding bij ouders met een onvervulde kinderwens." Daarbij kreeg ik les van rouwdeskundige Manu Keirse. Door deze lessen begon ik pas te beseffen dat ik in een heftig rouwproces zat. Geen enkele hulpverlener had mij erop gewezen dat ik in een rouwproces zat. Ook in studieboeken over het rouwproces en bij info hierover op internet, wordt blijvende ongewenste kinderloosheid nog lang niet altijd genoemd.
Ik denk dat het heel belangrijk is om (juist!) aan het begin van dit proces door te verwijzen naar hulpverlening die begrijpt dat blijvende ongewenste kinderloosheid diepe rouw met zich mee kan brengen. Wanneer dit proces niet onderkend wordt, kan dit leiden tot nog meer verdriet en onbegrip voor jezelf, en onbegrip vanuit de omgeving. Uiteindelijk kan dit zelfs schadelijke gevolgen hebben.
Laten we hopen dat er meer aandacht, begrip en kennis zal ontstaan voor rouwen bij blijvende ongewenste kinderloosheid, binnen de reguliere hulpverlening en bij opleidingscentra. Dat er nog steeds werk aan de winkel is om duidelijk te maken wat ongewenst kinderloos zijn nu eigenlijk betekent, en dat dit een rouwproces met zich meebrengt, blijkt nog regelmatig pijnlijk duidelijk te worden…
Liefs, Mariska
